วัดเอ็นเรียะกุ (ญี่ปุ่น: 延暦寺 เอ็นเรียะกุ-จิ ) เป็นวัดพุทธนิกายเท็นได ตั้งอยู่บนเขาเฮเอในเมืองโอสึ ไม่ไกลจากเคียวโตะ ก่อตั้งในต้นยุคเฮอังโดยภิกษุไซโช ซึ่งนำศาสนาพุทธมหายานนิกายเทียนไถจากจีนมาเผยแพร่ในญี่ปุ่นโดยได้รับการสนับสนุนจากจักรพรรดิคัมมุ และกลายเป็นวัดต้นสังกัดของวัดนิกายเท็นไดในญี่ปุ่น และเป็นหนึ่งในวัดสำคัญที่สุดทางประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่น
ยุคมุโระมะชิถือเป็นยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของนิกายเท็นได โดยวัดเอ็นเรียะกุมีวัดสาขาอยู่มากกว่า 3,000 แห่งทั่วญี่ปุ่นและมีกองทัพภิกษุ (僧兵 โซเฮ) ที่ทรงอิทธิพลเป็นของตนเอง ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ ขุนพล โอะดะ โนะบุนะงะ ผู้ต้องการพิชิตศัตรูและผนวกญี่ปุ่นให้เป็นปึกแผ่น ได้โจมตีและทำลายวัดเอ็นเรียะกุอย่างสิ้นซากและสังหารภิกษุจำนวนมากในปี ค.ศ. 1571 ฉะนั้น โครงสร้างของวัดเอ็นเรียะกุในปัจจุบันจึงเป็นโครงสร้างที่สร้างขึ้นในยุคยุคอะซุชิโมะโมะยะมะที่ได้ทำการบูรณะขึ้นใหม่ภายหลังญี่ปุ่นเปลี่ยนขั้วอำนาจการปกครอง
วัดเอ็นเรียะกุนั้นมีรายชื่ออยู่ในอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์เคียวโตะโบราณ ซึ่งมีสถานะเป็นมรดกโลกโดยยูเนสโก