เขาไท่ (จีน: 泰山; พินอิน: Tài Shān) คือภูเขาที่มีความสำคัญทั้งทางด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเขตเมืองไท่อาน มณฑลตง ประเทศจีน ยอดสูงสุดคือ ยอดจักรพรรดิหยก (จีนตัวย่อ: 玉皇顶; จีนตัวเต็ม: 玉皇頂; พินอิน: Yùhuáng Dīng) มีความสูง 1532.7 เมตร (5028.5 ฟุต) ถ้าตามที่ทางการจีนรายงาน หรือ 1545 เมตร (5069 ฟุต) ถ้าตามที่นิยมกันรายงาน
มรดกโลก
เขาไท่ได้ลงทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่
11 เมื่อปี พ.ศ. 2530 ที่กรุงปารีส
ประเทศฝรั่งเศส ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา
ดังต่อไปนี้
-
(i) -
เป็นตัวแทนในการแสดงผลงานชิ้นเอกที่จัดทำขึ้นด้วยการสร้างสรรค์อันชาญฉลาดของมนุษย์
-
(ii) - เป็นสิ่งที่มีอิทธิพลยิ่ง
ผลักดันให้เกิดการพัฒนาสืบต่อมาในด้านการออกแบบทางสถาปัตยกรรม
อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม สวน และภูมิทัศน์
ตลอดจนการพัฒนาศิลปกรรมที่เกี่ยวข้อง
หรือการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์
ซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ใดๆ
ของโลกซึ่งทรงไว้ซึ่งวัฒนธรรม
-
(iii) -
เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
-
(iv) -
เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนา
ทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม
ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
-
(v) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของวัฒนธรรมมนุษย์
ขนบธรรมเนียมประเพณีแห่งสถาปัตยกรรม วิธีการก่อสร้าง
หรือการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์
ซึ่งเสื่อมสลายได้ง่ายจากผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมตาม
กาลเวลา
-
(vi) -
มีความคิดหรือความเชื่อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับเหตุการณ์
หรือมีความโดดเด่นยิ่งในประวัติศาสตร์
-
(vii) -
เป็นตัวอย่างที่เด่นชัดของการเป็นตัวแทนในวิวัฒนาการสำคัญต่างๆในอดีตของโลก
เช่น ยุคสัตว์เลื้อยคลาน ยุคน้ำแข็ง
ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการพัฒนาความหลากหลายทางธรรมชาติบนพื้นโลก
