ปราสาทซันตันเจโล (อิตาลี: Castel Sant'Angelo "ปราสาทนักบุญทูตสวรรค์") เป็นอาคารทรงกระบอกในกรุงโรม ประเทศอิตาลี ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของนครรัฐวาติกันราว 700 เมตร ก่อสร้างขึ้นในสมัยจักรพรรดิฮาดริอานุสแห่งโรมัน ราว ค.ศ. 134 ถึง 139 เพื่อใช้เป็นสุสานของพระองค์และพระราชวงศ์ ต่อมาอาคารนี้ได้ถูกใช้งานเป็นปราสาทและป้อมปราการ อาคารนี้เคยเป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในกรุงโรมอยู่ช่วงหนึ่ง ปัจจุบันใช้เป็นพิพิธภัณฑ์ชื่อว่า "พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติปราสาทซันตันเจโล" (Museo Nazionale di Castel Sant'Angelo)
อาคารแห่งนี้เดิมถูกเรียกว่า สุสานฮาดริอานุส อย่างไรก็ตาม เมื่อมีการนำอาคารนี้ไปใช้งานเป็นป้อมปราการทางทหารในค.ศ. 401 เครื่องสุสานต่างๆก็ได้สูญหายไป ตั้งแต่นั้นมาก็มีการต่อเติมปรับปรุงอยู่หลายครั้ง จนกระทั่งเมื่อกรุงโรมเกิดโรคระบาดครั้งใหญ่ในค.ศ. 590 มีตำนานว่าอัครทูตสวรรค์มีคาเอลได้ปรากฎองค์เหนือปราสาทแห่งนี้ และชักดาบขึ้นเพื่อยุติโรคระบาด กลายเป็นที่มาของชื่อปราสาทตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
